It like wol as wist de nacht myn namme noch en it bêd werkende myn wurgens. Sêft sloegen de tekkens om my hinne. Driuwkeljend oer tsjustere rivieren sliepte ik djipper as ea tefoaren de beammen yn. Myn gedachten, stienne  swannen, liet ik achter.  Yn dit bosk, iepen as in flinter en feroarlik  as in gedicht, siedde ien yn plak fan ûnrêst  kalme fruchten. Tsjok oranje [...]